In De Belofte van Pisa wordt laten zien dat in de cultuur waarin je geboren wordt, best bepalend kan zijn voor waar je later terecht komt. Hoofdpersoon Samir laat zien dat dit niet altijd zo is en vecht zich omhoog met zijn talent voor trompet spelen. 

 
Samir belooft aan zijn broer, Mo, die helaas al in de criminaliteit zit, dat hij de eerste thuis zal zijn met een diploma. Dit doet hij bij ijssalon Pisa. Samir belooft dit aan zijn broer: De belofte Van Pisa.  
Samir heeft veel moeite om zich aan te passen op het Muzieklyceum Zuid. Hij wordt regelmatig op zijn plek gezet door medeleerlingen door zijn afkomst en ook de leraren moeten aan hem wennen. Samir ontmoet Annelies op school en wordt steeds closer met haar. Ook raakt hij bevriend met Ysbrand. Samir voelt zich steeds beter op zijn plek en zijn resultaten gaan vooruit. 

Mo, en een vriend van Mo, Soesi, zijn opgepakt voor een mislukte overval. Mo wordt keihard verraden door Soesi en belandt daardoor in de cel. Samir kan zijn broer niet meer zien en woont inmiddels ook niet meer thuis, maar bij Ysbrand thuis. Samir verandert erg en raakt zichzelf een beetje kwijt. Hij wordt opgenomen door de Nederlandse cultuur. Toch vergeet Samir niet zijn belofte aan zijn broer. Hij vecht keihard om zijn diploma te halen. 
Uiteindelijk haalt Samir samen met Ysbrand en Annelies zijn diploma. Op de diploma-uitreiking. Verschijnt Soesi met een ijskraampje genaamd Pisa. Dit maakt Samir woedend en stormt op hem af. Hij trapt Soesi tot hij er heel slecht aan toe is. Er is snel politie ter plekke en Samir wordt meegenomen door de politie.  
Met zijn net frisse diploma wordt Samir vrijgesproken. Hij wordt gevraagd voor een beurs in New York en Samir grijpt deze kans met beide handen aan.  

​

De Belofte Van Pisa is een Nederlandse dramafilm uit 2019. De film is gebaseerd op de autobiografische roman van Mano Bouzamour. Het boek verscheen in 2013 en is nu 6 jaar later verfilmd. 

De film is geregisseerd door Norbert ter Hall. Ook regisseerde ter Hall onder anderen &me (romantische komedie uit 2013) en Monte Carlo (gebaseerd op Robert Alberdink Thijm uit 2001). De films die ter Hall al heeft geschreven en De Belofte van Pisa hebben zeker overeenkomsten.  

​

Ik vond de film erg inspirerend, omdat er goed naar voren komt hoe een jongen van Marokkaanse afkomst eerst erg ondergewaardeerd was op een plek als het Muzieklyceum Zuid. Het was mooi om te zien dat Samir uit een foute thuissituatie kwam en zich zo omhoogtrok met zijn eigen krachten.  

De verhaallijn was soms wat warrig. Dit zorgde ervoor dat ik een aantal situaties niet begreep, maar dit had geen invloed op mijn mening. Het stoorde niet.  

De acteurs brachten het verhaal mooi over met veel emotie. Erg knap gespeeld omdat jongvolwassenen kinderen van 15 à 16 jaar oud spelen. De muziek werd ook mooi gebruikt in de film. Het gaf echt de stemming van de situatie weer. Er werd veel trompet gespeeld in de film, omdat Samir dit speelde in de film. De trompet is een intens instrument en gaf echt mooie emoties mee met de scènes.  

​

Ik vind de film kortom erg goed en informatief over Samir's afkomst en situatie. Helaas was de verhaallijn soms iets warrig, maar dit stoorde gelukkig niet. De muziek was fijn en de acteurs brachten het verhaal mooi over. Ik zou deze film zeker aanraden!